Make up & Hair: Bernadeta Barańska
środa, 21 grudnia 2016
niedziela, 4 grudnia 2016
czwartek, 17 listopada 2016
"Look me in the eyes"
"Look me in the eyes"
Model: Jola
Makeup: Bernadeta Justyna Barańska
Hair: Agnieszka Anisienia
Model: Jola
Makeup: Bernadeta Justyna Barańska
Hair: Agnieszka Anisienia
wtorek, 15 listopada 2016
poniedziałek, 14 listopada 2016
"Fire and Ice"
"Fire and Ice"
Model: Jola
Makeup: Bernadeta Justyna Barańska
Hair: Agnieszka Anisienia
Model: Jola
Makeup: Bernadeta Justyna Barańska
Hair: Agnieszka Anisienia
"Terra Invisa"
"Terra Invisa"
Model: Jola
Makeup: Bernadeta Justyna Barańska.
Hair: Agnieszka Anisienia.
Model: Jola
Makeup: Bernadeta Justyna Barańska.
Hair: Agnieszka Anisienia.
wtorek, 8 listopada 2016
Rysy kobiety.
Wiadomo nie od dzisiaj, że kobieca twarz, o reszcie, nawet nie wspominam, jest nieustannym źródłem inspiracji, i w ogóle...
Szybki backstage z dzisiejszej sesji.
Dziękuję wszystkim Paniom za fantastyczną pracę, niezapomnianą atomsferę, i czar Waszej obecności na planie.
Efekty sesji, za kilkanaście dni, jak opracuję zdjęcia...
Model: Jola
Makeup: Barnadeta Barańska
Hair: Agnieszka Anisienia
Szybki backstage z dzisiejszej sesji.
Dziękuję wszystkim Paniom za fantastyczną pracę, niezapomnianą atomsferę, i czar Waszej obecności na planie.
Efekty sesji, za kilkanaście dni, jak opracuję zdjęcia...
Model: Jola
Makeup: Barnadeta Barańska
Hair: Agnieszka Anisienia
czwartek, 3 listopada 2016
wtorek, 1 listopada 2016
sobota, 29 października 2016
piątek, 28 października 2016
Non omnis moriar 2016
Nie wiem, kto był dzisiaj na grobie Pani Marii, który jednocześnie jest pomnikiem dla jej męża Jana, polskiego przedwojennego policjanta, zamordowanego w 1940 roku, przez sowieckich barbarzyńców w Twerze.
Pewnie ktoś z moich kolegów, policjantów-motocyklistów z IPA, albo może Grzesio, albo nie wiem, kto jeszcze...
Kto by to nie był. bardzo serdecznie dziękuję. Wciąż, niezachwianie, nieustannie wierzę w to, że dobro, które czynimy, zawsze do nas wraca.
Jeśli, ktoś nie zna historii Pani Marii i Pana Jana, to opisałem ją tutaj: http://harleyman-harleyman.blogspot.com/2015/09/non-omnis-moriar.html
Byliśmy dzisiaj z Jolą, uporządkować nagrobek, zapalić świeczkę, wspomnieć ich postacie.
Świeczka już paliła się, a nagrobek, widać, że niedawno ktoś sprzątał...
Żaden widok nie mógł sprawić mi większej radości. Świadomość, że ktoś o nich pamięta, że ktoś do nich zagląda...
Ile razy nie powiedział bym "dziękuję", to zawsze za mało.
Pewnie ktoś z moich kolegów, policjantów-motocyklistów z IPA, albo może Grzesio, albo nie wiem, kto jeszcze...
Kto by to nie był. bardzo serdecznie dziękuję. Wciąż, niezachwianie, nieustannie wierzę w to, że dobro, które czynimy, zawsze do nas wraca.
Jeśli, ktoś nie zna historii Pani Marii i Pana Jana, to opisałem ją tutaj: http://harleyman-harleyman.blogspot.com/2015/09/non-omnis-moriar.html
Byliśmy dzisiaj z Jolą, uporządkować nagrobek, zapalić świeczkę, wspomnieć ich postacie.
Świeczka już paliła się, a nagrobek, widać, że niedawno ktoś sprzątał...
Żaden widok nie mógł sprawić mi większej radości. Świadomość, że ktoś o nich pamięta, że ktoś do nich zagląda...
Ile razy nie powiedział bym "dziękuję", to zawsze za mało.
sobota, 22 października 2016
piątek, 21 października 2016
czwartek, 20 października 2016
środa, 19 października 2016
poniedziałek, 17 października 2016
niedziela, 4 września 2016
Polska - Kazachstan 2:2, czyli jaka płaca, taka praca.
POLSKA BRAWO !!!
2:2 z Kazachstanem. Cóż za niebywały sukces !!!
Chylę czoła przed polską reprezentacją narodową w piłce nożnej. 2:2 z tak utytułowaną drużyną jak Kazachstan, to nie jakieś fiu bździu...
Muszę przyznać, że się myliłem, kiedy po ME, darłem łacha i pękałem ze śmiechu z sukcesu z polskiej reprezentacji, która po powrocie była witana, niczym bohaterowie narodowi :-) :-) :-)
Nikt nie chciał mi wierzyć, że włącznie z trenerem, więcej pożytku było by z nich jako z nauczycielu w-f w szkołach niż na ME. Polacy nie doszli nawet do strefy medalowej, ale zachwytom wprost nie było końca. Komentatorzy w telewizorze, wprost nie mogli się ich nachwalić. A dla bezczelności Engela, który lansował tezę, że trener, nie musi się z niczego tłumaczyć, nie da się zmierzyć żadną miarą.
Lepsze komentarze od Polaków, dostała tylko ukraińcy, choć przegrali wszystkie mecze. Ale i tak wg polskich komentatorów byli doskonali :-) :-) :-)
Mecz z Kazachstanem, pokazał, że wynik w ME był rzeczywiście niebywałym sukcesem :-) :-) :-) Myślę, że gdyby Polacy więcej zarabiali to na pewno mogło by być nawet 3:3.
Niektórzy z reprezentantów Polski zarabiają tylko po kilka milionów euro rocznie, a niektórzy jeszcze mniej.Wiadomo...jaka płaca, taka praca.
Jako obywatel RP, proponuję rozwiązanie PZPN, zdelegalizowanie w Polsce piłki nożnej jako dyscypliny sportowej, a zaoszczędzone w ten sposób fundusze, przeznaczyć na szkolenie paraolimpijczyków. Czy ktoś potrafi mi pokazać dyscyplinę, w której polscy sportowcy zdobywają więcej medali niż paraolimpijczycy ? Z pewnością, pieniądze te, były by efektywniej wykorzystane.
2:2 z Kazachstanem. Cóż za niebywały sukces !!!
Chylę czoła przed polską reprezentacją narodową w piłce nożnej. 2:2 z tak utytułowaną drużyną jak Kazachstan, to nie jakieś fiu bździu...
Muszę przyznać, że się myliłem, kiedy po ME, darłem łacha i pękałem ze śmiechu z sukcesu z polskiej reprezentacji, która po powrocie była witana, niczym bohaterowie narodowi :-) :-) :-)
Nikt nie chciał mi wierzyć, że włącznie z trenerem, więcej pożytku było by z nich jako z nauczycielu w-f w szkołach niż na ME. Polacy nie doszli nawet do strefy medalowej, ale zachwytom wprost nie było końca. Komentatorzy w telewizorze, wprost nie mogli się ich nachwalić. A dla bezczelności Engela, który lansował tezę, że trener, nie musi się z niczego tłumaczyć, nie da się zmierzyć żadną miarą.
Lepsze komentarze od Polaków, dostała tylko ukraińcy, choć przegrali wszystkie mecze. Ale i tak wg polskich komentatorów byli doskonali :-) :-) :-)
Mecz z Kazachstanem, pokazał, że wynik w ME był rzeczywiście niebywałym sukcesem :-) :-) :-) Myślę, że gdyby Polacy więcej zarabiali to na pewno mogło by być nawet 3:3.
Niektórzy z reprezentantów Polski zarabiają tylko po kilka milionów euro rocznie, a niektórzy jeszcze mniej.Wiadomo...jaka płaca, taka praca.
Jako obywatel RP, proponuję rozwiązanie PZPN, zdelegalizowanie w Polsce piłki nożnej jako dyscypliny sportowej, a zaoszczędzone w ten sposób fundusze, przeznaczyć na szkolenie paraolimpijczyków. Czy ktoś potrafi mi pokazać dyscyplinę, w której polscy sportowcy zdobywają więcej medali niż paraolimpijczycy ? Z pewnością, pieniądze te, były by efektywniej wykorzystane.
poniedziałek, 15 sierpnia 2016
Janów, Krzyczew i Neple.
To, że motocykliści lubią konie mechaniczne, wie każdy. Oczywiście, czym większa bestia i więcej koni mechanicznych, tym lepiej. Ale są też tacy, którzy lubią konie arabskie, oczywiście przecudnej urody.
Z tegoż to powodu, postanowiliśmy wybrać się na aukcję koni do Janowa Podlaskiego. Artur z Agnieszką, Janek z Marteczką i ja.
Panie mówią, że chcą kupić po koniu, bo te stare, to już jakieś takie. Moja na szczęście nie jechała :-)))
W niedzielę rano, deszcz walił taki, że nawet żaby nie wychodziły na spacer. Wyglądało już na to, że koni nie kupimy. Ale popadało z godzinkę i wyszło Słońce. Jedziemy. Przez Białą Podlaską. W Białej, wstępujemy do znanej knajpy z imperialistycznym rodowodem, zjeść coś i w ogóle...Stawiamy motocykle i idziemy konsumować. Polecam duszę Opatrzności i zamawiam hamburgera z frytkami. O.K., gładko wszedł i nawet bez zwrotów.
Lecimy dalej. Dojeżdżamy do stadniny. Ludzi dzikie tłumy. Panie wypatrują koni, panowie...no, mniejsza z tym, powiedzmy, że też koni, tyle, że w krótkich spódniczkach...
Idziemy na teren aukcji, bo Agnieszka i Marteczka, martwią się, że wszystkie konie im wykupią. Przechodzimy przez bramkę, cieć w żółtej kamizelce, jak papuga, sprawdza mi plecak, czy zagrożenia terrorystycznego nie wnoszę i wchodzimy. Zajmujemy miejsce na trybunach, za 10 minut, ma rozpocząć się prezentacja klaczy.
Agnieszka i Marteczka, już zacierają ręce na nowe konie, chłopaki mówią, że nie mają drobnych na głupoty i jakoś entuzjazmu do nowych koni nie wykazują...
No, dobra, wchodzą na wybieg pierwsze klacze. Ich uroda po prostu dech zapiera. Poruszają się, tak, że przy nich, te wszystkie modelki z gazet, telewizji i innych wybiegów, wyglądają jak niedożywione pokraki z głębokim deficytem mięśniowo-intelektualnym.
Zaczyna się. Wyciągam telefon i rozpoczynam sesję zdjęciową. Po chwili przemieszczam się w inne miejsce bo tam lepiej widać.
Klacze po prostu, unoszą się w powietrzu...
Klacze fruwają w powietrzu, a razem z nimi ich prezenterzy. Niesamowici faceci. Ich kondycja może budzić zazdrość u każdego pakera z karczychem i łysą pałą.
Oglądam klaczki, dech mi zapiera, oczy z zachwytu mgłą zachodzą, drżenie w kolanach, a tu nagle, ktoś mnie w ramię puca.
Odwracam się, okazuje się, że to ta sama papuga, która przez bramkę mnie wpuszczała. Mówi, że przy wejściu, koledzy na mnie czekają. Myślę sobie...co jest, konie im się nie podobają czy co ? Idę. Okazuje się, że...papugi ich wyrzuciły bo biletów nie mamy. Faktycznie kasy są, ale...zamknięte. Mówimy, że kupimy bilety. Nie można kupić biletów bo...już nie ma biletów :-))) Jaja po prostu takie, że chyba największy ogier w stadninie takich nie ma. I jeszcze papuga się pyta, jak myśmy tu weszli...Sami nas wpuścili bez biletów. Śmiejemy się, bo już nie dajemy rady. Drzemy z papugi łacha, ale idziemy, bo co mamy zrobić ? Trybuny zupełnie puste, biletów nie ma, chłopaki nie mają drobnych na konie dla Agnieszki i Marteczki, jednym słowem, kryzys całą gębą.
Idziemy poszwendać się po stadninie. Widzimy stoisko Honda Polska. Samochody nas nie interesują, idziemy do motocykli. Na pierwszym planie stoi nowa Africa Twin. Prawy bok obdarty, widać, że Afryka całowała glebę, ale Hondzie Polska, najwyraźniej to nie przeszkadza. Gdyby motocykl w takim stanie, wystawili gdzieś na zachodzie, to ludzie, chyba zabili by ich śmiechem.
Ludzi dzikie tłumy, koni na wybiegach nie ma, nudy. Wracamy. Ale po drodze wstępujemy jeszcze w kilka miejsc.
Najpierw, krótka wizyta w Krzyczewie. Piękne, klimatyczne miejsce. Kościół p.w. św. Jerzego. Kiedyś unicka cerkiew, obecnie kościół katolicki.
Obok kościoła, słup graniczny. Nie sposób nie zrobić sobie zdjęcia.
A obok, słup pomiarowy do mierzenia poziomu wody w Bugu. Panie mówią, że z takim słupem, też chcą zdjęcie. Proszę bardzo. Panie mówią, panie mają.
Artur na wybiegu ;-)
Tuż obok kościoła, kamień i tablica poświęcona Bugowi, Powstańcom i Tadeuszowi Kościuszce.
Jeszcze zdjęcie, na dowód, że nie przyjechaliśmy furmanką z wołami, tylko na motocyklach...
Lecimy dalej. Wstępujemy nad Bug, gdzie Artur, pokazuje nam fantastyczne miejsce. Rozpadlina w ziemi, początek naturalnego tworzenia się wąwozu. Wszystko w przepięknym otoczeni zieleni, starych dębów, przepięknych, czerwonych już jarzębin. Zapach, Słońce, Bug i wielka rozpadlina w Ziemi. Coś przepięknego.
Piękne miejsce. Lecimy jeszcze do Nepli. Arcyciekawą historię majątku Neple i jego kolejnych właścicieli, opowiedziałem już kiedyś na tym blogu, przy okazji mojego zwiedzania wschodniego pogranicza na motocyklu. Jeśli,ktoś chce ją przeczytać, to jest tutaj: http://harleyman-harleyman.blogspot.com/2014/06/wschodnie-pogranicze-lubelszczyzna-cz-2.html
Przyjeżdżamy do Nepli, parkujemy w pobliżu szkoły. Idziemy obejrzeć kaplicę...Jej historię już znacie.
Przepiękne, niezwykłe, trochę tajemnicze miejsce. Nie sposób nie poddać się jego urokowi i nastrojowi.
Czas już wracać, dzień zbliża się ku końcowi. Kolejny dzień z naszego życia. Pięknie przeżyty.
Dziękuję wszystkim za świetne towarzystwo. I mam nadzieję na kolejne spotkanie na naszych motocyklowych szlakach.
Z tegoż to powodu, postanowiliśmy wybrać się na aukcję koni do Janowa Podlaskiego. Artur z Agnieszką, Janek z Marteczką i ja.
Panie mówią, że chcą kupić po koniu, bo te stare, to już jakieś takie. Moja na szczęście nie jechała :-)))
W niedzielę rano, deszcz walił taki, że nawet żaby nie wychodziły na spacer. Wyglądało już na to, że koni nie kupimy. Ale popadało z godzinkę i wyszło Słońce. Jedziemy. Przez Białą Podlaską. W Białej, wstępujemy do znanej knajpy z imperialistycznym rodowodem, zjeść coś i w ogóle...Stawiamy motocykle i idziemy konsumować. Polecam duszę Opatrzności i zamawiam hamburgera z frytkami. O.K., gładko wszedł i nawet bez zwrotów.
Lecimy dalej. Dojeżdżamy do stadniny. Ludzi dzikie tłumy. Panie wypatrują koni, panowie...no, mniejsza z tym, powiedzmy, że też koni, tyle, że w krótkich spódniczkach...Idziemy na teren aukcji, bo Agnieszka i Marteczka, martwią się, że wszystkie konie im wykupią. Przechodzimy przez bramkę, cieć w żółtej kamizelce, jak papuga, sprawdza mi plecak, czy zagrożenia terrorystycznego nie wnoszę i wchodzimy. Zajmujemy miejsce na trybunach, za 10 minut, ma rozpocząć się prezentacja klaczy.
Agnieszka i Marteczka, już zacierają ręce na nowe konie, chłopaki mówią, że nie mają drobnych na głupoty i jakoś entuzjazmu do nowych koni nie wykazują...
No, dobra, wchodzą na wybieg pierwsze klacze. Ich uroda po prostu dech zapiera. Poruszają się, tak, że przy nich, te wszystkie modelki z gazet, telewizji i innych wybiegów, wyglądają jak niedożywione pokraki z głębokim deficytem mięśniowo-intelektualnym.
Zaczyna się. Wyciągam telefon i rozpoczynam sesję zdjęciową. Po chwili przemieszczam się w inne miejsce bo tam lepiej widać.
Klacze po prostu, unoszą się w powietrzu...
Klacze fruwają w powietrzu, a razem z nimi ich prezenterzy. Niesamowici faceci. Ich kondycja może budzić zazdrość u każdego pakera z karczychem i łysą pałą.
Oglądam klaczki, dech mi zapiera, oczy z zachwytu mgłą zachodzą, drżenie w kolanach, a tu nagle, ktoś mnie w ramię puca.
Odwracam się, okazuje się, że to ta sama papuga, która przez bramkę mnie wpuszczała. Mówi, że przy wejściu, koledzy na mnie czekają. Myślę sobie...co jest, konie im się nie podobają czy co ? Idę. Okazuje się, że...papugi ich wyrzuciły bo biletów nie mamy. Faktycznie kasy są, ale...zamknięte. Mówimy, że kupimy bilety. Nie można kupić biletów bo...już nie ma biletów :-))) Jaja po prostu takie, że chyba największy ogier w stadninie takich nie ma. I jeszcze papuga się pyta, jak myśmy tu weszli...Sami nas wpuścili bez biletów. Śmiejemy się, bo już nie dajemy rady. Drzemy z papugi łacha, ale idziemy, bo co mamy zrobić ? Trybuny zupełnie puste, biletów nie ma, chłopaki nie mają drobnych na konie dla Agnieszki i Marteczki, jednym słowem, kryzys całą gębą.
Idziemy poszwendać się po stadninie. Widzimy stoisko Honda Polska. Samochody nas nie interesują, idziemy do motocykli. Na pierwszym planie stoi nowa Africa Twin. Prawy bok obdarty, widać, że Afryka całowała glebę, ale Hondzie Polska, najwyraźniej to nie przeszkadza. Gdyby motocykl w takim stanie, wystawili gdzieś na zachodzie, to ludzie, chyba zabili by ich śmiechem.
Ludzi dzikie tłumy, koni na wybiegach nie ma, nudy. Wracamy. Ale po drodze wstępujemy jeszcze w kilka miejsc.
Najpierw, krótka wizyta w Krzyczewie. Piękne, klimatyczne miejsce. Kościół p.w. św. Jerzego. Kiedyś unicka cerkiew, obecnie kościół katolicki.
Obok kościoła, słup graniczny. Nie sposób nie zrobić sobie zdjęcia.
A obok, słup pomiarowy do mierzenia poziomu wody w Bugu. Panie mówią, że z takim słupem, też chcą zdjęcie. Proszę bardzo. Panie mówią, panie mają.
Artur na wybiegu ;-)
Tuż obok kościoła, kamień i tablica poświęcona Bugowi, Powstańcom i Tadeuszowi Kościuszce.
Jeszcze zdjęcie, na dowód, że nie przyjechaliśmy furmanką z wołami, tylko na motocyklach...
Lecimy dalej. Wstępujemy nad Bug, gdzie Artur, pokazuje nam fantastyczne miejsce. Rozpadlina w ziemi, początek naturalnego tworzenia się wąwozu. Wszystko w przepięknym otoczeni zieleni, starych dębów, przepięknych, czerwonych już jarzębin. Zapach, Słońce, Bug i wielka rozpadlina w Ziemi. Coś przepięknego.
Piękne miejsce. Lecimy jeszcze do Nepli. Arcyciekawą historię majątku Neple i jego kolejnych właścicieli, opowiedziałem już kiedyś na tym blogu, przy okazji mojego zwiedzania wschodniego pogranicza na motocyklu. Jeśli,ktoś chce ją przeczytać, to jest tutaj: http://harleyman-harleyman.blogspot.com/2014/06/wschodnie-pogranicze-lubelszczyzna-cz-2.html
Przyjeżdżamy do Nepli, parkujemy w pobliżu szkoły. Idziemy obejrzeć kaplicę...Jej historię już znacie.
Przepiękne, niezwykłe, trochę tajemnicze miejsce. Nie sposób nie poddać się jego urokowi i nastrojowi.
Czas już wracać, dzień zbliża się ku końcowi. Kolejny dzień z naszego życia. Pięknie przeżyty.
Dziękuję wszystkim za świetne towarzystwo. I mam nadzieję na kolejne spotkanie na naszych motocyklowych szlakach.
Subskrybuj:
Posty (Atom)